Γέρνει ο ήλιος σιγά σιγά χρωματίζοντας για άλλη μια φορά με τα ζεστά και γνώριμα χρώματα τον ουρανό..

Γέρνει ο ήλιος σιγά σιγά χρωματίζοντας για άλλη μια φορά με τα ζεστά και γνώριμα   χρώματα τον ουρανό..
Με τα χρώματα εκείνα που όσες φορές και αν προσπαθήσεις να αποδώσεις πάνω στον καμβά δεν θα μπορέσεις να αποδώσεις σωστά..
Ίσως γιατί λεπτό με λεπτό ,δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο οι αποχρώσεις αλλάζουν,μπερδεύονται μεταξύ τους ,γίνονται όλο και πιο περίπλοκες και μεγαλειώδεις..
Κι εσύ αδυνατώντας να πιάσεις τη στιγμή μένεις για πολλοστή φορά έκπληκτος  να παρατηρείς τα παιχνίδια που παίζονται μπρος στα μάτια σου , θαυμάζοντας τις συνεχείς εναλλαγές των χρωμάτων, τους εκπληκτικούς συνδυασμούς τους, τα προκλητικά τους λικνίσματα. τα αισθησιακά αγκαλιάσματα τους.

Γέρνει σιγά σιγά ο ήλιος,ετοιμάζονται  τα ψαροκάικα να σαλπάρουν,να ανοιχτούν στα ανοιχτά να βρεθούν στα βαθιά και γνώριμα νερά τους όπου τα βράδια δίχως φεγγάρι φλερτάρουν με τα αστέρια και το βαθύ σκοτάδι της νύχτας.
Εκεί όπου τα βράδια ρίχνουν τα δίχτυα τους στην σκουρόχρωμη θάλασσα και αφουγκράζονται τις ανάσες του πληρώματος ,συναισθάνονται την αγωνία του και κατανοούν την αδημονία του για μια καλή ψαριά.
Εκεί όπου μοιράζονται μαζί του τις χαρές όταν τα δίχτυα γεμίζουν και την  απογοήτευση του τις μέρες εκείνες που το αποτέλεσμα των κόπων του δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Εκεί όπου κρυφακούν ιστορίες, μαθαίνουν μυστικά ,γνωρίζουν ανθρώπους,πιάνουν φίλους μα κάνουν και εχθρούς..

Γέρνει σιγά σιγά ο ήλιος και οι καπεταναίοι παίρνουν τις θέσεις τους,ανάβουν οι μηχανές μιλούν δυνατά οι άντρες μεταξύ τους, πηγαίνοντας πέρα δώθε στο κατάστρωμα  μιας και ο καθένας έχει τις δικές του ασχολίες, τις δικές του δουλειές, τα δικά του καθήκοντα μέσα σε αυτή τη μικρή πολιτεία.

Και ξεκινούν και φεύγουν για άλλο ένα ταξίδι τους στα ανοιχτά..
Στέκομαι στην άκρη του μώλου εκεί δίπλα στα στοιβαγμένα δίχτυα που έμειναν πίσω τους και προσδοκούν σε μιαν γρήγορη επιστροφή τους,σε μιαν αίσια έκβαση του ταξιδιού τους.
Καθώς κοιτάζω προς τη μεριά εκείνων που ολοένα και ξεμακραίνουν από την ακτή διακρίνω κάποιους άντρες να  ακουμπούν στις κουπαστές και να  κάνουν τσιγάρο ενώ δυο τρεις άλλοι απλά στέκονται στην πρύμνη και  σιωπηλοί κοιτάζουν  τη στεριά που λεπτό με λεπτό γίνεται όλο και πιο μακρινή και περισσότερο δυσδιάκριτη..

Πέντε έξι γλάροι ακολουθούν τη ρότα τους,σε λίγη ώρα θα τους αφήσουν κι'αυτοί μιας και η νύχτα πέφτει και  πρέπει να βρουν τόπο για για να κουρνιάσουν και εκείνοι θα συνεχίσουν όπως πάντα μόνοι την πορεία τους πάνω στα σκούρα νερά του πελάγου..