Ήταν μια όμορφη μέρα της άνοιξης ...μπορεί και του καλοκαιριού...

Τα δαιδαλώδη μονοπάτια των ονειροπολήσεων,ακρυλικό σε καμβά 70Χ30.

Ήταν μια όμορφη μέρα της άνοιξης ...μπορεί και του καλοκαιριού...
Σ'εκείνον τον τόπο δύσκολα έτσι κι'αλλιώς ξεχωρίζεις αυτές τις δυο και μοναδικές εποχές..
Κυλούν οι μήνες αργά,νωχελικά, με το γαλάζιο του ουρανού να σκεπάζει τα καταπράσινα λιβάδια με τις ανεμώνες, τις πολύχρωμες τουλίπες και τις πανέμορφες μαργαρίτες , τους αγρούς με τα λογής λογής αγριολούλουδα και τα βουνά,τα ποτάμια και τα δάση με τα θεόρατα πλατάνια, τα πανύψηλα έλατα, τις οξιές και τα πεύκα.

Ήταν μια όμορφη μέρα λαμπερή όπως συνηθίζεται να είναι σε εκείνα τα μέρη..
Οι βουνοκορφές διακρίνονταν καθαρά δημιουργώντας σου την αίσθηση πως αν άπλωνες το χέρι σου θα τις άγγιζες,αν έκανες ένα βήμα θα τις περπατούσες και τα νερά των ποταμών και των λιμνών ήταν τόσο καθάρια που μπορούσες με μεγάλη ευκολία  να θαυμάσεις τον υπέροχο μαγικό τους βυθό.
Τον μυστικό τους κόσμο με την μοναδική του ομορφιά, την απίστευτη αρμονία του..

 Ήταν μια όμορφη μέρα όπου οι άνθρωποι γελούσαν,τραγουδούσαν και αγκάλιαζαν σφιχτά ο ένας τον άλλον ,οι άνθρωποι αμέριμνοι λιάζονταν στις όχθες των ποταμών, έπλεκαν λουλουδένια στεφάνια στους αγρούς και μεθούσαν από τα αρώματα της εύφορης γης και μάνας των όλων..
Τα παιδιά έτρεχαν ξυπόλητα πάνω στο χώμα,τσαλαβουτούσαν στα δροσερά νερά των ποταμών και έπαιζαν κρυφτό στους γύρω λόφους,στα βράχια και στα ξέφωτα.

Θυμάμαι τις αχτίδες του ήλιου ζεστές και ζωογόνες να διαπερνούν τα πυκνά  φυλλώματα των  δέντρων  στα δάση,να χαιδεύουν τρυφερά τις καταπράσινες πλαγιές ,να φιλούν απαλά τα γάργαρα νερά των πηγών και να χαρίζουν τις χρυσές  πολύτιμες ανταύγειες τους σε όλα τα σημεία του ορίζοντα γεμίζοντας έτσι  με εκτυφλωτικά χρώματα την ουράνια παλέτα.

Ήταν μια όμορφη μέρα σαν όλες εκείνες που ο νους ταξιδεύοντας συναντά τα δικά του μέρη,τις απάτητες και άγνωστες πατρίδες, τους  μακρινούς και ξεχωριστούς τόπους της αναζήτησης μέσα από τα δαιδαλώδη μονοπάτια των ονειροπολήσεων..