Ας αλλάξουμε λίγο απόψε, ας πάμε μια βόλτα στα δικά μου λημέρια..

Ας αλλάξουμε λίγο απόψε, ας πάμε μια βόλτα στα δικά μου λημέρια,στα δικά μου κρυφά μονοπάτια που περπατώντας ανακάλυψα στην άκρη της πόλης που μένω.
Εκεί που λίγοι πηγαίνουν μιας και  το μέρος αυτό είναι μακριά από τις πολύχρωμε ς ταμπέλες νέον,τα πολυσύχναστα σοκάκια, τα μπαρ με την εκκωφαντική μουσική και τις παραθαλάσσιες ταβέρνες με τα γεμάτα από θαμώνες τραπέζια.
Είναι μακριά από τις παραλίες με τις μεγάλες ομπρέλες τους φοίνικες και τις λογής λογής παρέες που πηγαινοέρχονται ασταμάτητα στους πεζόδρομους δημιουργώντας έναν απίστευτο συνωστισμό, που πολλές φορές σου κλείνει το δρόμο ,σε καθηλώνει σε κάνει να μην ξέρεις κατά που να πας  να πας..
Ας αλλάξουμε για λίγο απόψε και ας πάμε στην ηρεμία και τη γαλήνη μιας εξοχής που για καλή της ίσως τύχης δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής ιδιαίτερης προσοχής..

Τυχαία την ανακάλυψα σε έναν από τους πρωινούς μου περιπάτους στα περίχωρα της πόλης και από τότε αποφεύγω να μιλάω γί αυτήν μην τυχόν και το μάθουν και κάποιοι άλλοι ,μην τυχόν και θελήσουν να την επισκεφθούν και κάποιοι από εκείνους που πριν από χρόνια επισκέφθηκαν και ορισμένα άλλα όμορφα σημεία του νησιού που τώρα πια δυσκολεύεσαι να τα αναγνωρίσεις..
Λες και λεηλατήθηκαν,θαρρείς πως βανδαλίστηκαν ,χάθηκαν ,έσβησαν..
Λίγοι γνωρίζουν τον μυστικό τούτο κήπο την τροπική τούτη ζώνη, και αυτοί οι λίγοι συναντιόμαστε συχνά κάποια πρωινά ανταλλάσσουμε μια καλημέρα και μετά ο καθένας μας βυθίζεται στις ονειροπολήσεις του και απολαμβάνει την μαγεία του τοπίου..

Ήθελα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας την κρυψώνα μου,ήθελα να πάμε μια βόλτα μαζί κατά  κει..
Και θα ήθελα να σας γνωρίσω και άλλες,έχω αρκετές ,σιγά σιγά  θα σας τις δείξω..