Λένε πως οι μέρες σε ένα μικρό αγρόκτημα είναι μέρες κοπιαστικές..

 Η μικρή φάρμα,ζωγραφική με κάρβουνο 35Χ50.

Λένε πως οι μέρες σε ένα μικρό αγρόκτημα είναι μέρες κοπιαστικές..
Πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν..
Σκληρή η δουλειά τους άγριους μήνες του χειμώνα όταν η παγωνιά και οι βόρειοι άνεμοι που κατεβαίνουν από τα βουνά σαρώνουν τα πάντα στη διάβα τους,μα και  τους δύστροπους μήνες του καλοκαιριού όταν ο ήλιος  ρίχνει κατακόρυφα τις αχτίδες του πάνω στη γη, κάνοντας  το χώμα να αχνίζει από την μεσημεριάτικη  κάψα .

Έχει τις δυσκολίες της η ζωή εδώ πέρα..μου'πε ένα πρωινό ο κυρ Βασίλης σαν βρέθηκα στο μικρό του σπιτικό του, που με τα ίδια του τα χέρια έχτισε στην άκρη τούτης της φάρμας.
Μα έχει και τις ομορφιές του.. συμπλήρωσε η γυναίκα του καθώς μου πρόσφερε ένα γλυκό νεραντζάκι.

Με προσκάλεσαν εκείνο το πρωινό του Αυγούστου στο φτωχικό τους, όπως αποκαλούσαν το σπίτι με με τους πλύθινους τοίχους,την πρόσθετη ξύλινη βεράντα με τα κόκκινα γεράνια  και το χαγιάτι που κάποτε όπως με πληροφόρησαν ήταν γεμάτο με ζώα .
Με είχαν δει την προηγούμενη μέρα να περιφέρομαι στη γύρω περιοχή να  απολαμβάνω την ομορφιά του τοπίου και να  τραβώ τη μια φωτογραφία μετά την άλλη..
Με πλησίασαν και ανοίξαμε κουβέντα.
Ευχάριστοι καλόκαρδοι και χαμογελαστοί με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή.
Δέχτηκα με χαρά την πρόσκληση τους και την επόμενη κιόλας μέρα πέρασα το κατώφλι του σπιτιού τους.

Νύχτα ακόμα, στο πρώτο ξημέρωμα ο πετεινός φωνάζει εγερτήριο και η φάρμα σιγά - σιγά ζωντανεύει..συνέχισε η γυναίκα να μου λέει καθώς γέμιζε το ποτήρι μου με δροσερό νερό.
Ώρα να σηκωθούμε, ώρα να ετοιμαστούμε ,πίνουμε λοιπόν από μια κούπα  ζεστό καφέ και μετά αρχινάμε τη δουλειά.!!
 Και μπορεί να σου φαίνεται παράξενο,μπορεί να μην το πιστεύεις αλλά η   αλήθεια είναι ότι μας πιάνει μια βιάση να βγούμε στον καθαρό αέρα,στον πρωινό και γεμάτο αρώματα αέρα για να πάρουμε δυο τρεις βαθιές ανάσες και μετά να πιάσουμε δουλειά. 
Ακούς την ησυχία εκεί έξω..την ακούς να σου λέει συνέχισε μην σταματάς...λίγο ακόμα ,άντε λίγο ακόμα ,πάρε μια ρουφηξιά από αυτή την υπέροχη ζωή που ο Θεός σου χάρισε.!!
Και η ώρα περνά μέχρι που εσύ ξαφνικά ανακαλύπτεις πως ο ήλιος έγειρε και  ούτε που το κατάλαβες..!!
΄Ωρα για ξεκούραση πια..μέχρι που ο ήλιος να ανατείλει ξανά..

Τους αποχαιρέτησα δίνοντας τους την υπόσχεση πως σαν βρεθώ ξανά στον τόπο τους το πρώτο πράγμα που θα κάνω θα είναι μια επίσκεψη στο φτωχικό τους..
Όχι για να πάρω τα φρέσκα αυγά και το κατσικίσιο γάλα που πρόσφεραν..Δεν τα πολυέχω ανάγκη..
Μαθήματα ζωής,αυτά  χρειάζομαι και νομίζω πως αυτοί οι δυο μπορούν να μου τα δώσουν..