Εκεί στο Νότο,δίπλα στο φάρο...

Εκεί στο Νότο,δίπλα στο φάρο, υποσχέσεις που δόθηκαν και μετά ξεχάστηκαν λες και ποτέ δεν ειπώθηκαν ..
Εκεί στο Νότο δίπλα από τα βράχια που η αρμύρα της θάλασσας τρώει , στην προβλήτα που αγκυροβολούν τα ψαροκάικα, στο γρανιτένιο πεζούλι που σκαρφαλώναμε για να  δούμε τον ήλιο να επιστρέφει στο λίκνο του, εκεί όπου τα γαλάζια νερά κάποιες φορές φουρκίζονται και άλλες πάλι πέφτουν σε ύπνο βαθύ, φιλιά καυτά  ανταλλάχτηκαν, σφιχτές αγκαλιές χαρίστηκαν ...

Εκεί στο Νότο του αιώνιου καλοκαιριού και των αστείρευτων ονείρων, ταξίδια μακρινά σχεδιάστηκαν, γλυκές μελωδίες ακούστηκαν, αβίαστα χαμόγελα ζωγραφίστηκαν σε χείλη εφηβικά...
Χοροί ξέφρενοι, τσιγάρα κλεμμένα από το πακέτο του πατέρα, μπουκάλια με μπύρα πληρωμένα με ρεφενέ, φωνές και γέλια που ακόμα και σήμερα αντηχούν στα αυτιά μας..

Εκεί στο Νότο που συναντηθήκαμε, γνωριστήκαμε, αγαπηθήκαμε..
Εμείς τα επιστήθια  φιλαράκια εκείνων των θερινών μηνών,όλοι εμείς που επιμέναμε πως ο χρόνος δεν θα μας αγγίξει ,δεν θα μας αλλάξει δεν θα μας  χωρίσει..
Εμείς που δεν ξαναβρεθήκαμε, δεν ξαναμιλήσαμε δεν μοιραστήκαμε από τότε ποτέ ξανά ένα τσιγάρο μια μπύρα, ένα μαρτίνι λευκό ,ένα τραγούδι φευγάτο..