Looking from the waterfront I see a sleeping city, a city dressed in black...

Looking from the waterfront I see a sleeping city, a city dressed in black.
A moon faint and half-hidden behind the heavy clouds, keeps me companion lighting up where and where my steps.
Its weak light manages to illuminate the dark surface of the sea,it succeeds in giving it some fleeting reflections.
I sniff the rain, it's comming ..
He flashes and a glowing gleam wraps the sky in two.
I feel the first drops of rain fall on my face, soak my hair and slowly begin to penetrate my black sweatshirt.
Thin with thinning is getting stronger but I do not hurry to leave. I feel beautiful, I feel light and completely free from the toxic waste of the day that passed.
A city dressed in black, at three in the morning I just stare at her ..

Κοιτάζοντας από την προκυμαία βλέπω μια πόλη που κοιμάται,μια πόλη ντυμένη στα μαύρα.
Ένα φεγγάρι αχνό και  μισοκρυμμένο πίσω από τα βαριά σύννεφα, μου κρατά συντροφιά φωτίζοντας που και που τα βήματά μου.
Το ασθενικό του φως καταφέρνει να φωτίσει  τη σκούρα επιφάνεια της θάλασσας,πετυχαίνει να της  χαρίσει   κάποιες φευγαλέες αντανακλάσεις.
Οσφραίνομαι τη βροχή,πλησιάζει..
Αστράφτει και μια εκτυφλωτική λάμψη σκίζει τον ουρανό στα δύο.
Νιώθω τις πρώτες σταγόνες της βροχής να  πέφτουν στο πρόσωπό μου,να μουσκεύουν τα μαλλιά μου και σιγά σιγά να αρχίζουν να διαπερνούν το μαύρο μου φούτερ..
Λεπτό με λεπτό γίνεται όλο και πιο δυνατή,παρόλα αυτά εγώ δεν βιάζομαι να φύγω.. Νιώθω όμορφα,αισθάνομαι ανάλαφρη και εντελώς απαλλαγμένη από τα τοξικά απόβλητα της μέρας που πέρασε..
Μια πόλη ντυμένη στα μαύρα, στις τρεις τα ξημερώματα απλά την κοιτάζω..

A city dressed in black... charchoaldrawing 35Χ25.